Samen zorg dragen

Ebergiste biedt zorg en ondersteuning, passend bij elke levensfase van volwassenen met een verstandelijke beperking. Dat gebeurt zowel individueel als in groep. De verheldering van de zorg- of ondersteuningsbehoefte vertrekt vanuit de relatie en de dialoog met de cliënt en zijn nabije omgeving. Vragen zoals: Wat is belangrijk voor jou?, Wat kun je of wat wil je (nog) zelf doen?, Wat heb je nodig? en Hoe kunnen wij je daarbij helpen? vormen de basis.

De cliënt en zijn netwerk (familie, wettelijk vertegenwoordiger of vrienden) kunnen rekenen op presente (aandachtige en toegewijde) en deskundige medewerkers die samenwerken met andere zorgpartners (bv. psychiater, kinesist, …), reguliere diensten (bv. thuisverpleging, poetsdienst, minder mobielencentrale, …) en vrijwilligers.

We zijn gelijkwaardige partners met verschillende verantwoordelijkheden die elkaar aanvullen en van elkaar leren. In voortdurende dialoog wordt bepaald wat een waardevol bestaan voor een individuele cliënt inhoudt en hoe zijn netwerk en professionele zorgverleners daar samen voor instaan. Zorg en ondersteuning zien wij als een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Verbinding is dus een cruciaal element in het ondersteuningsproces.

Ondersteuning van personen met een verstandelijke beperking en eventueel bijkomende problematiek vraagt veelal specifieke kennis en competenties om een optimale levenskwaliteit te realiseren. Ebergiste investeert hier continu in. Wat precies van medewerkers verwacht wordt en hoe zij daarin gecoacht worden kan u lezen bij wie zijn we en ik zoek werk

Streven naar een optimale levenskwaliteit voor elke cliënt

Kwaliteit van bestaan hangen we vast aan de acht domeinen volgens Schalock.

Aangezien we vanuit een holistisch mensbeeld vertrekken, zijn we er ons van bewust dat de verschillende domeinen van kwaliteit van bestaan niet los van mekaar kunnen gezien worden maar elkaar overlappen en beïnvloeden. Het is situatie gebonden en afhankelijk van persoonlijke factoren welke domeinen voor een cliënt prioriteit krijgen. Iemand bereikt een optimale levenskwaliteit als in zijn behoeften is voorzien en als hij verrijking ervaart op de voor hem belangrijke levensgebieden.

Daarom focussen we in onze ondersteuning zoveel mogelijk op mogelijkheden en proberen we nieuwe kansen te creëren.

Gewoon als het kan, bijzonder als het moet.

Kunnen versus aankunnen

In onze voorziening gaat bijzondere aandacht naar het levensdomein ‘emotioneel welbevinden’.

We zoeken naar een gezond evenwicht tussen emancipatorisch werken (kunnen) en een adequate emotionele afstemming en beschikbaarheid (aankunnen). Bij onze zorg en ondersteuning hebben we een bijzondere aandacht voor de emotionele kwetsbaarheid/draagkracht van elk individu en zij we er ons steeds op bedacht om iemand niet te overvragen.

Geïnspireerd door waarden in dialoog

Sommige situaties vragen het afwegen van verschillende perspectieven om tot verantwoorde keuzes en handelingen te komen. We laten ons hierbij inspireren door enkele fundamentele waarden en gaan daarover in dialoog zodat ethisch verantwoorde zorg en ondersteuning tot stand kan komen.

Wegwijzers voor ons zijn de waarden in dialoog van Axel Liégeois: vertrouwen, beschermwaardigheid, ondersteuning, participatie, duurzaamheid, solidariteit, rechtvaardigheid, privacy, autonomie en welbevinden.

Zorg en ondersteuning als onderdeel van de samenleving

Wij geloven in een samenleving die warm, divers en inclusief. In deze samenleving, is ieder mens welkom.

Inclusie vraagt dat die samenleving mogelijkheden voorziet, hulpbronnen ter beschikking stelt en drempels wegwerkt zodat iedereen zijn leven op een kwaliteitsvolle manier mag én kan leiden.

Benutten van die mogelijkheden tot inclusie in de maatschappij en stimuleren van emancipatie zijn belangrijke hoekstenen in onze zorg en ondersteuning. We willen bijdragen tot een positieve (maar realistische) beeldvorming van personen met een verstandelijke beperking om zo een groter draagvlak en een betere toegankelijkheid en participatie mogelijk te maken.

We gaan actief aan de slag rond lokale verankering en buurtvervlechting. Waar het moeilijker is om zelf in de maatschappij  aanwezig te zijn en ‘naar buiten te gaan’ zoeken we manieren om buiten binnen te halen.

Centraal in de dienstverlening staat de gedachte dat de cliënt een optimale (maar haalbare) zelfstandigheid kan bereiken.